W przypadku przestępstw o charakterze transgranicznym tzn. takich, w których przestępstwo zostało popełnione w jednym kraju, a pokrzywdzony znajduje się w innym kraju pojawia się pytanie gdzie należy złożyć zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. Odpowiedź na to pytanie nie zawsze jest jednoznaczna. Inna odpowiedź będzie dotyczyła przestępstw pospolitych, a inna skomplikowanych przestępstw gospodarczych.

Z naszego doświadczenia wynika, że w przypadku przestępstw z tzw. elementem zagranicznym warto złożyć zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa w państwie, w którym mieszka sprawca czynu zabronionego lub państwie, które uznawane jest za miejsce popełnienia przestępstwa.

Dla skutecznego działania policji niezbędne jest podjęcie natychmiastowych działań np. zabezpieczenie nagrań z monitoringu, zabezpieczenie pieniędzy na rachunku bankowym, zabezpieczenie pojazdu. Jeżeli zawiadomienie złożymy w Polsce, a większość działań będzie musiała być podjęta w Niemczech, zachodzi ryzyko, że pewne czynności nie zostaną wykonane lub zostaną wykonane z dużym opóźnieniem. Przede wszystkim polskie służby nie mogą wykonywać bezpośrednio czynności na terenie innego kraju. Czynności za granicą muszą być wykonywane w ramach pomocy prawnej. Innymi słowy polskie organy muszą się zwrócić o przeprowadzenie czynności do organów wymiaru sprawiedliwości obcego państwa.

Złożenie zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa w państwie jego popełnienia może mieć również inny aspekt. Przykładowo brak płatności za fakturę dla polskich organów może mieć charakter sprawy cywilnej i skutkować odmową wszczęcia śledztwa. Tymczasem lokalne organy na podstawie innych prowadzonych wobec tej samej osoby spraw mogą posiadać wiedzę, że jest więcej pokrzywdzonych przez tego samego sprawcę, co sugeruje, że firma prowadzi działalność oszukańczą.

Przewoźnik w transporcie międzynarodowym korzysta z przywileju ograniczenia odpowiedzialności za szkodę do kwoty frachtu. Zgodnie z treścią art. 23 ust. 5 Konwencji CMR w razie opóźnienia dostawy, jeżeli osoba uprawniona udowodni, że wynikła stąd dla niej szkoda, przewoźnik obowiązany jest zapłacić odszkodowanie, które nie może przewyższać kwoty przewoźnego.

W transporcie międzynarodowym często dochodzi do sytuacji, w której przewoźnik wykonuje kolejny transport na zlecenie tego samego podmiotu, a nie otrzymał jeszcze wynagrodzenia za wcześniejsze usługi. Zdarza się, że w takiej sytuacji przewoźnik wstrzymuje wykonanie transportu uzależniając dostawę od uprzedniej płatności zaległych faktur. W konsekwencji dochodzi do wykonania przewozu po terminie. Takie zachowanie może wiązać się dla przewoźnika z dotkliwy konsekwencjami finansowymi, w szczególności, jeżeli zachowanie przewoźnika doprowadzi do przestoju produkcji lub innego zdarzenia powodującego wysokie starty finansowe.

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 Konwencji CMR przewoźnik nie ma prawa korzystać z postanowień niniejszego rozdziału, które wyłączają lub ograniczają jego odpowiedzialność albo które przenoszą na drugą stronę ciężar dowodu, jeżeli szkoda powstała wskutek złego zamiaru przewoźnika lub jego niedbalstwa, które według prawa obowiązującego w miejscu prowadzenia sprawy sądowej uważane jest za równoznaczne ze złym zamiarem.

W orzecznictwie niemieckim przyjmuje się, że wykonanie rzekomego prawa zatrzymania przez przewoźnika wyłącza ograniczenie odpowiedzialności przewoźnika do kwoty frachtu (tak Koller, Transportrecht, Kommentar (6. Aufl.) § 435 HGB, Rz. 8 i wskazane tam orzecznictwo). Innymi słowy przewoźnik będzie ponosił odpowiedzialność za szkodę spowodowaną takim nieuprawnionym wstrzymanie wykonania transportu.